(1) هدف از روغن کاری این است که تجهیزات سریعتر کار کنند.
هدف واقعی روانکاری فراهم کردن روانکاری معمولی برای تجهیزات است، به طوری که تجهیزات در حین کار خراب نشوند تا عملکرد عادی تجهیزات حفظ شود و در نتیجه بهره وری و مزایای اقتصادی بهبود یابد.
(2) عملیات روانکاری به معنای سوخت گیری است.
پس از تعیین چرخه پر کردن روغن، سوخت‌گیری و نگهداری تجهیزات، عملیات و بازرسی باید بر اساس نوبت، روزانه و هفتگی با توجه به موقعیت سوخت‌گیری، چرخه سوخت‌گیری، میزان سوخت‌گیری، روش سوخت‌گیری و روغن روانکار مصرفی انجام شود. تجهیزات (الزامات برای قطعات کلیدی سختگیرانه تر است) .
(3) هر چه بیشتر تشویق کنید، بهتر است.
هنگامی که یک قطعه از تجهیزات طراحی می شود، میزان سوخت گیری به شدت تنظیم می شود. اپراتورها باید روغن روان کننده را طبق دستورالعمل و مشاهده روزانه علامت روغن، شیشه دید و ... اضافه کنند. در عملکرد واقعی تجهیزات، اگر روغن بیش از حد اضافه شود، عوارض خاصی ایجاد می شود.
(4) می توان آن را با روغن روغن کاری کرد.
هنگام طراحی یک قطعه، طراح روغن روان کننده مورد استفاده تجهیزات را با توجه به مکانیزم تعیین می کند و همه روغن های روان کننده نمی توانند نقش روانکاری را ایفا کنند. برای اینکه تجهیزات در محیط های مختلف به طور معقول روغن کاری شوند، باید مقدار مشخصی از مواد افزودنی به روغن روانکار اضافه شود. افزودنی های اضافه شده به روغن های روان کننده مختلف متفاوت است و عملکرد نیز متفاوت است. بنابراین لازم است با توجه به شرایط تجهیزات و محیط استفاده، روانکار مناسب انتخاب شود تا اثر روانکاری خوبی حاصل شود.
