#1 هنگام نگهداری سنگ، سنگ طبیعی را مستقیماً با آب شستشو ندهید. سنگ طبیعی مانند چوب طبیعی ماده ای تنفس پذیر و متخلخل است، بنابراین به راحتی آب را جذب می کند یا در آب حل می شود و مورد تهاجم و آلودگی قرار می گیرد. اگر سنگ بیش از حد آب و آلودگی را به خود جذب کند، به ناچار آسیب های مختلف سنگی را به همراه خواهد داشت. مانند: مشکلات آزاردهنده مانند لکه های زرد، لکه های آب، لکه های سفید و قلیایی. بنابراین سنگ باید از استفاده از آب یا موبرهای مرطوب برای تمیز کردن سطح سنگ خودداری کند.

#2 هنگام نگهداری سنگ، با اشیاء غیر خنثی تماس نگیرید. همه سنگ ها از اسید و قلیایی می ترسند. به عنوان مثال: اسید اغلب جزء پیریت در گرانیت را اکسید می کند و زردی ایجاد می کند. اسید می تواند کربنات کلسیم موجود در سنگ مرمر را تجزیه کند و باعث خوردگی سطح شود. قلیایی همچنین سنگ خامی است که کریستال های گرانیت، فلدسپات و سیلیکات کوارتز را خورده و سطح سنگ را از بین می برد.

#3 هنگام نگهداری سنگ، سنگ را به دلخواه واکس نزنید. انواع مختلفی از موم در بازار وجود دارد که از جمله آنها می توان به موم پایه آب، موم اسید استئاریک، موم روغنی، موم اکریلیک و ... اشاره کرد که این واکس ها اساساً حاوی مواد اسیدی و قلیایی هستند که نه تنها منافذ سنگ را مسدود می کنند، بلکه لکه های موم را با گرد و غبار تشکیل می دهند و باعث زرد شدن سطح سنگ می شوند.

#4 در نگهداری سنگ از مواد شوینده غیر خنثی استفاده نکنید. شوینده های عمومی حاوی اسید و قلیائیت هستند که به دنبال اثرات تمیز کنندگی سریع هستند. در صورت استفاده طولانی مدت از محصولات پاک کننده با مواد ناشناخته، براقیت سطح سنگ کاملا از بین می رود. دلیل اصلی باقی مانده، داروهای خنثی نیست، که می تواند عامل اصلی ضایعات سنگی نیز باشد.

#5 هنگام نگهداری از سنگ، سنگ را به مدت طولانی با فرش و آوار نپوشانید. برای صاف نگه داشتن تنفس سنگ از پوشاندن فرش و آوار به مدت طولانی روی سطح سنگ خودداری کنید، در غیر این صورت رطوبت زیر سنگ نمی تواند از طریق منافذ سنگ تبخیر شود و سنگ به دلیل رطوبت زیاد و افزایش میزان آب، ضایعات سنگی آزاردهنده ای خواهد داشت.