Σύμφωνα με τα διαφορετικά υλικά κοπής, το τμήμα διαμαντιών μπορεί να χωριστεί σε τμήμα μαρμάρου, τμήμα γρανίτη, τμήμα ψαμμίτη, τμήμα ασβεστόλιθου, τμήμα βασάλτη, τμήμα ανδεσίτη κ.λπ., κυρίως επειδή υπάρχουν πολλά είδη φυσικής πέτρας, διαφορετικά υλικά πέτρας έχουν διαφορετική σκληρότητα, αντοχή στη φθορά και άλλη σκληρότητα, αντοχή στο ράγισμα κ.λπ. Σύμφωνα με αυτούς τους παράγοντες, διαφορετικές κεφαλές κοπής διαμαντιών πρέπει να προετοιμαστούν για διαφορετικά υλικά, έτσι ώστε η κεφαλή κοπής να έχει καλύτερη απόδοση κοπής και διάρκεια ζωής και να αποφεύγεται η εμφάνιση γρανίτη από το μάρμαρο Η κεφαλή κοπής δεν κόβεται και πέφτει. Στην περίπτωση των δοντιών κ.λπ., είναι επίσης απαραίτητο να αποφευχθεί η κατάσταση όπου το τμήμα γρανίτη κόβει μάρμαρο πολύ γρήγορα και το τμήμα θαμπώνει. Ποια είναι λοιπόν η διαφορά μεταξύ ενός τμήματος μαρμάρου και ενός τμήματος γρανίτη;
Αναγνώριση ανά σχήμα
Το τμήμα γρανίτη θα σχεδιαστεί σε διάφορα σχήματα όσον αφορά την κοπτική άκρη για να διευκολυνθεί η κοπή, όπως σε σχήμα Μ, σε σχήμα V, σε σχήμα Κ, σε σχήμα W, κυματοειδές, σε σχήμα βεντάλιας κ.λπ. Επειδή η περιοχή κοπής είναι μειωμένη , επομένως, αυτό το τμήμα θα είναι πολύ δύσκολο στην αρχή. Είναι αιχμηρό και στο πρώιμο στάδιο της κοπής πέτρας, μπορεί να ξεπεραστεί σταθερά. ενώ το μαρμάρινο τμήμα είναι ως επί το πλείστον κυβοειδές και έχει σχήμα βεντάλιας, κυρίως επειδή το υλικό του μαρμάρου είναι πολύ λειαντικό και το ορθογώνιο τμήμα μπορεί να κοπεί περισσότερο. Μεγάλη διάρκεια ζωής και το μαρμάρινο υλικό είναι σχετικά εύθραυστο, η σταθερή κοπή είναι πιο ευνοϊκή για το σχηματισμό της πλάκας. Σε γενικές γραμμές, το σχήμα του μαρμάρου τμήματος είναι σχετικά απλό και ο γρανίτης θα προσαρμόσει το σχήμα του πιο αιχμηρού τμήματος σύμφωνα με τα χαρακτηριστικά των διαφορετικών λίθων για να επιτευχθεί πιο αιχμηρό και ταχύτερο. Εφέ κοπής.

Διάκριση κατά δομή
Το μαρμάρινο τμήμα είναι ως επί το πλείστον ένα τμήμα χωρίς ενδιάμεσο στρώμα ή ενδιάμεση στρώση (interlayer structure) στη δομή, κυρίως επειδή το μαρμάρινο υλικό είναι μαλακό και το πλεονέκτημα της προσθήκης ενδιάμεσου στρώματος είναι η αύξηση της ευκρίνειας του. , έτσι ένα απλό μονοκόμματο τμήμα και ένα μεμονωμένο τμήμα στρώματος που δεν λειτουργεί είναι πιο ευνοϊκά για τη βελτίωση της διάρκειας ζωής του τμήματος και μπορούν να αυξήσουν κατάλληλα την ταχύτητα κοπής του τμήματος. Το τμήμα γρανίτη είναι διαφορετικό και το τμήμα γρανίτη έχει επί του παρόντος πολλαπλά τμήματα. Η απόδοση του τμήματος είναι πολύ υψηλότερη από το τμήμα χωρίς ενδιάμεσο στρώμα, ειδικά το μεγάλο τμήμα με 7 στρώσεις και 9 στρώσεις, το οποίο χρησιμοποιείται ευρέως σε συνδυασμένη κοπή με γέφυρα πολλαπλών τεμαχίων και συνδυασμένη κοπή με ένα βραχίονα, γεγονός που βελτιώνει σημαντικά την απόδοση επεξεργασίας.
Αναγνώριση από υλικό σφαγίου
Το τμήμα γρανίτη αντιμετωπίζει πολύ σκληρή πέτρα, επομένως το τμήμα γρανίτη έχει εξαιρετικά υψηλές απαιτήσεις σε σκληρότητα και σκληρότητα. Το καρβίδιο του πυριτίου είναι αυτή τη στιγμή η καλύτερη επιλογή, αλλά η τιμή αυτού του υλικού είναι υψηλή. Το γρανιτένιο τμήμα έχει σιδερένια βάση. Η χρήση αυτού του υλικού μειώνει σημαντικά την τιμή των τμημάτων γρανίτη. Ως εκ τούτου, τα περισσότερα τμήματα γρανίτη χρησιμοποιούν σκόνη σιδήρου, με αποτέλεσμα γκρι-μαύρο ή γκρι-άσπρο. Το μαρμάρινο τμήμα είναι ανθεκτικό στη σκουριά και αυξάνει τη λειαντικότητα, επομένως μια σχετικά σταθερή βάση από χαλκό θα επιλεγεί από την αρχή του σκελετού. Όσον αφορά το χρώμα, διακρίνονται το μαύρισμα, το χρυσοκίτρινο και το μπρονζέ. Φυσικά, υπάρχουν ορισμένες εξαιρέσεις, όπως το τμήμα του πριονιού συμμορίας που χρησιμοποιείται για την κοπή μαρμάρου, το οποίο είναι κατασκευασμένο από κοβάλτιο. Βάση, λευκό-γκρι.
Η μεγαλύτερη διαφορά μεταξύ του τμήματος μαρμάρου και του τμήματος γρανίτη είναι η επιλογή της σκόνης διαμαντιού. Το μαρμάρινο τμήμα υιοθετεί χονδρόκοκκη, χαμηλής ποιότητας, μεσαίας συγκέντρωσης σκόνη διαμαντιού και το τμήμα γρανίτη υιοθετεί λεπτόκοκκη, μέσης ποιότητας, υψηλής συγκέντρωσης σκόνη διαμαντιού. Φυσικά, δεν διαμορφώνονται όλα τα τμήματα μαρμάρου και γρανίτη με αυτόν τον τρόπο, αλλά η συνολική κατεύθυνση και η τάση προσαρμογής είναι συχνά συνεπείς.