به منظور جلوگیری از بروز بیماری در حین استفاده از سنگ و اطمینان از جوان ماندن و زیبایی سنگ، سازنده سنگ به محض شنیدن اینکه ماده محافظ سنگ خاصی دارای یک ماده محافظ سنگ است، آن را خریداری کرده و روی سنگ اعمال می کند. اثر محافظتی خوبی دارد و می تواند اطمینان حاصل کند که سنگ بیماری ایجاد نمی کند. به عنوان مثال چسب یکی از آنهاست که امید است بعد از زدن آن بتوان از بیماری سنگ پیشگیری کرد و دیگر بیماری ایجاد نشود. با این حال، چیزها معکوس هستند. برخی از سنگ هایی که چسب زده شده اند در حین استفاده همچنان دچار بیماری می شوند. تولیدکنندگان سنگ که علت بیماری سنگ را درک نمی کنند، به کیفیت پایین چسب نسبت داده می شوند و تولید کننده چسب را به خاطر کیفیت پایین محصول مقصر می دانند. خوب، این محصول مشکلاتی دارد، مشغول کردن شرکت های تولید چسب، بررسی علل ضایعات سنگ، نوشتن گزارش تجزیه و تحلیل و توضیح دلایل ضایعات برای شرکت های استفاده کننده از چسب. همانطور که همه می دانند، دلایل زیادی برای تغییرات پاتولوژیک سنگ وجود دارد، اما یک یا دو دلیل را می توان به وضوح توضیح داد و تجزیه و تحلیل کرد. سنگ هایی که چسب نخورده اند ممکن است پاتولوژیک باشند یا نباشند (در واقع سنگی که قبل از چسب نصب شده است ظاهر نشده است) تا کنون ضایعات زیادی وجود نداشته است). سنگی که چسب زده شده می تواند تضمین کند که تحت تأثیر قرار نمی گیرد، اما وضعیت واقعی این است که سنگی که چسبانده شده است بیماری دارد. مشکل چیه؟ این باعث می شود سازنده چسب گیج شود و متوجه نشود؟

با توجه به اینکه آیا چسب می تواند به طور موثری از ضایعات سنگی جلوگیری کند، ما همچنان به طور عینی و منطقی با این موضوع برخورد می کنیم. چسب ها به عنوان نوع جدیدی از مواد محافظ برای جلوگیری از ضایعات سنگی، تأثیر خاصی در جلوگیری از ضایعات سنگی دارند. توجه داشته باشید که 100٪ نیست. در نتیجه، هیچ سازنده چسب سنگی جرأت نمی کند بلیت بسته بندی کند و بگوید که چسب آن می تواند 100 درصد از ضایعات سنگ جلوگیری کند. من گزارش تست چندین چسب ضد آب را دیده ام. در این گزارش آمده است که ستون آب 500 میلی متری 24 ساعت است (توجه داشته باشید که این ستون آب 500 میلی متر [0.05 اتمسفر]، 24 ساعت است، نه ستون آب 10 متر [1 اتمسفر]، نه 48 ساعت، 72 ساعت). اگر چسب نشتی نداشته باشد به این معنی است که چسب به آب نفوذپذیری صفر رسیده است؟ آیا به این معنی است که اگر سنگ چسبانده شده به مدت طولانی در معرض آب یا رطوبت قرار گیرد، آب به آرامی از ته سنگ به سطح سنگ نفوذ نمی کند، آیا به این معنی است که چسب می تواند در برابر تمام فرسایش آب مقاومت کند؟ حتی اگر چسب پشت به نفوذ آب صفر برسد، من فکر می کنم ضخامت چسب پشتی ساخته شده از پشت سنگ فقط 1 ~ 2 میلی متر است. ضخامت برای مقاومت در برابر به ظاهر ضعیف کافی نیست، اما اثر طولانی مدت آب قدرتمندی دارد که "از میان سنگ می ریزد". استفاده از مصالح سنگی بدون تماس طولانی با آب غیرممکن است، مانند سنگ در حمام و سنگ در آشپزخانه. علاوه بر این، خواص فیزیکی و شیمیایی سنگ همواره در حال تغییر است و محیط استفاده نیز قابل تغییر است. میزان مراقبت کاربر از سنگ نیز متفاوت است. دلایل مختلفی برای بیماری سنگ وجود دارد. همین «تمایز و درمان» جامع، چسب مخصوصی را برای هر نوع سنگ برای درمان بیماری یک سنگ خاص ایجاد کرده است. این دقیقاً مانند انسان است که چرا سرطان همیشه بیمار لاعلاج بوده است، زیرا علت واقعی سرطان همراه با ماهیت متغیر بدن افراد که دشواری غلبه بر سرطان را افزایش می دهد، پیدا نشده است. همین امر در مورد چسب های سنگ نیز صدق می کند. هیچ "گلوله جادویی" برای درمان بیماری های انسانی وجود ندارد و هیچ "گلوله جادویی" برای درمان ضایعات سنگی وجود ندارد. در درمان چسب سنگ باید نگرش صحیح و علمی اتخاذ کرد و حتی اگر از چسب استفاده شده باشد باز هم بیماری بروز می کند. دلیل این امر به دلیل سنگ قابل تغییر است و عدم مراقبت و محافظت دقیق از سنگ در فرآیندهای مختلف دلیل درستی است!

اینکه چسب پشتی چقدر می تواند در پیشگیری از ضایعات سنگی تأثیر بگذارد نه تنها به چسب پشتی بستگی دارد، بلکه به عوامل دیگری نیز بستگی دارد. عوامل دیگری نیز در بروز ضایعات سنگی تأثیر و تأثیر دارند. این یک مشکل مهندسی سیستم جامع است. در چند سال گذشته، من موارد مهندسی را تجربه کرده ام که بهترین سنگ پشت چسب در چین هنوز زرد می شود. اگر چسب پشت بتواند به طور کامل از تغییرات پاتولوژیک سنگ جلوگیری کند، سنگی که پشت چسب زده شده است نباید مشکل زرد شدن سنگ را داشته باشد. چرا چسب تمام تلاش خود را برای جلوگیری از تغییرات پاتولوژیک سنگ انجام نمی دهد؟ در مورد نظر حقیرانه من صحبت می کنم، نظر حقیر من فقط بیانگر حرف های خانواده است و دیدگاه ها ممکن است کاملاً صحیح نباشد و فقط برای مرجع باشد.

1. به نظر می رسد قدرت آب ضعیف است، اما در واقع بسیار قوی است

همه باید اصل "قطرات آب از طریق سنگ" را درک کنند. آب به ظاهر ضعیف در واقع با گذشت زمان رشد می کند، قدرت آن بسیار قوی است و یک قطره آب می تواند با انباشت زمان رودخانه ای متلاطم را تشکیل دهد. با افزایش زمان، فرسایش دایک می تواند هزاران مایل طول داشته باشد. دایک نقش سنگ، به مرور زمان می تواند غارهای عجیبی را تشکیل دهد. به همین دلیل، اگر سنگ سخت و متراکم به مدت طولانی در معرض آب قرار گیرد، توسط قطرات آب به ظاهر ضعیف، کاملا غیرقابل تشخیص، از بین می رود، چه برسد به یک لایه نازک چسب ضد آب؟

2. آیا چسب با ضخامت بسیار نازک می تواند در برابر اثر طولانی مدت آب مقاومت کند؟

من دیده ام که ضخامت چسب پشت بسیاری از سنگ های پشت چسب دار فقط بیش از 2 میلی متر یا حتی کمتر از 2 میلی متر است. آیا ضخامت آنقدر نازک است که واقعا بتواند در برابر اثرات طولانی مدت آب مقاومت کند و اثر ضد آب خود را از دست ندهد؟ اگرچه آزمایش در آزمایشگاه به مدت 24 ساعت تحت تأثیر یک ستون آب 500 میلی متری نشت نمی کند، آیا می تواند نشان دهد که آب برای مدت طولانی نفوذ نمی کند؟ پاسخ من خیر است. شرایط آزمایشگاه قطعاً به سختی محیط واقعی نیست و زمان آزمایش 24 ساعت است. بعد از 24 ساعت چطور؟ بعد از 48 ساعت چطور؟ در یک هفته چطور؟ یک ماه بعد چطور؟ یک سال دیگر چطور؟ جواب معلوم نیست؟ استفاده از سنگ فرآیندی طولانی است، به خصوص اگر در محیطی نصب شود که حمام برای مدت طولانی در معرض آب قرار داشته باشد، افراد زیادی پس از قرار گرفتن سنگ حمام در معرض آب، آن را به موقع تمیز نمی کنند تا سنگ حمام را حفظ کند. سطح سنگ خشک در قسمت پایین سنگ (بنابراین درز پس از نصب سنگ بسیار مهم است، کیفیت خوب اتصال می تواند از ورود آب به کف سنگ از شکاف جلوگیری کند.)، روی سطح پشتی اثر مخربی خواهد داشت. ، و عملکرد پشتیبان بسیار کاهش می یابد. هرچقدر هم چسب خوب باشد، تحمل اثر خورنده آب در درازمدت دشوار است، ناگفته نماند که آب فعلی حاوی مواد شیمیایی مختلفی است و اثر مخرب آن بیشتر است.

3. بیماری سنگ مدت زیادی است که نهفته است، آیا چسب ها می توانند علت اصلی را درمان کنند؟

عوامل پاتولوژیک سنگ در یک روز یا در عرض چند روز تولید نمی شوند. از معدن تا ذخیره سازی، از تولید و فرآوری تا تحویل محصول، روش های پردازش بی شماری وجود دارد که طی آن تماس با آب، چسب ها و سایر مواد ممکن است باعث ایجاد بیماری سنگ شود. به خصوص در فرآیند اره کردن اسلب های بزرگ بلوک ها، زمان تماس با آب طولانی ترین است. وقتی مواد بیماری که ممکن است روی سنگ ایجاد شود به طور کامل حذف نمی شوند و حذف کامل این واقعیت غیرممکن است، آیا چسباندن سنگ و استفاده از آن به عنوان محافظ سطح، درمان پیشگیرانه و ریشه ای دارد؟ مثل این است که فردی که از قبل «بیمار مهلک» است، وارد یک حالت لاعلاج شده است. آیا تجویز داروی پیشگیرانه برای بیمار همچنان مفید است؟ بدیهی است که معنی و تأثیر آن خیلی زیاد نیست. سنگ چسبیده هنوز بیماری دارد. اینطور نیست که کیفیت چسب خوب نیست و چسب کار نمی کند، بلکه برخی از عوامل بیماری سنگ از قبل وجود دارد. چسب ناتوان است و نمی تواند از بروز بیماری سنگ جلوگیری کند. به منظور پیشگیری و کاهش بروز بیماری، پیشگیری و کنترل فرآورده های سنگی باید در تمامی جنبه های تولید محصولات سنگی موثر باشد.

4. چه کسی بر روند عملکرد چسب نظارت دارد و چه کسی کیفیت چسب را تضمین می کند؟

تهیه و استفاده از چسب پشتی الزامات خاص خود را دارد: ساختن چسب پشتی در روزهای بارانی برای مدت طولانی مناسب نیست. سطح سنگ بیش از حد صاف است که نمی توان از آن به عنوان چسب پشتی استفاده کرد. سطح چسب پشت تمیز و خشک نیست. چسب پشتی روی سطح بسازید. هنگام تهیه چسب پشت، نسبت چسب به پودر باید 1:3 باشد و مخلوط باید به طور یکنواخت مخلوط شود. شرکت هایی که به این مقدار زیادی نیاز دارند نمی توانند به طور دقیق آن را اجرا کنند و مقدمات به نسبت سنجیده نمی شود. یا پودر زیاد است یا چسب زیاد. از آنجایی که سازنده چسب نسبت مایع چسب به پودر را تعیین کرده است، اگر طبق این نیاز تهیه نشود تا حدودی روی عملکرد چسب تاثیر می گذارد و به میل خود تهیه نمی شود. عدم نظارت در هنگام تهیه و استفاده از چسب وجود دارد. در صورت عدم رعایت دقیق الزامات استفاده از چسب، چگونه می توان کیفیت محصولات چسب را تضمین کرد؟ بهترین عملکرد چسب در هنگام استفاده چیست؟