1. ابتدا بررسی کنید که آیا سرهای برش روی تیغه اره الماسی در یک خط مستقیم قرار دارند یا خیر.

اگر سر کاتر در یک خط مستقیم نباشد به این معنی است که اندازه سر کاتر نامنظم است و ممکن است تعدادی پهن یا باریک باشد که باعث برش ناپایدار می شود و کیفیت تیغ اره را تحت تاثیر قرار می دهد.

2. می توانید به غلظت و توزیع سنباده در معرض روی سر کاتر نگاه کنید.

در یک محدوده مشخص، هنگامی که غلظت الماس از کم به زیاد تغییر می کند، تیزی و راندمان برش تیغه اره به تدریج کاهش می یابد، در حالی که عمر مفید به تدریج افزایش می یابد. اما اگر غلظت خیلی زیاد باشد، تیغه اره کدر می شود. با این حال، با غلظت کم و اندازه ذرات درشت، کارایی بهبود می یابد. با استفاده از عملکردهای مختلف هر قسمت از سر کاتر در هنگام اره با استفاده از غلظت های مختلف (یعنی لایه میانی می تواند از غلظت کمتری در ساختار سه لایه یا چند لایه استفاده کند) و شیار میانی روی سر کاتر ایجاد می شود. در طول فرآیند اره کردن جلوگیری از چرخش تیغه اره و در نتیجه بهبود کیفیت پردازش مفید است.

3. توجه کنید که آیا درز جوش محکم به بدنه پایه جوش داده شده است یا خیر.

قبل از درز جوش و بدنه پایه، درز جوش بعد از لحیم کاری وجود خواهد داشت. اگر سطح قوس پایینی سر کاتر به طور کامل با بدنه پایه ذوب شود، هیچ شکافی وجود نخواهد داشت. شکاف نشان می دهد که سر کاتر روی تیغه اره الماسی و بدنه پایه کاملاً جوش نخورده اند. این به این دلیل است که سطح منحنی در پایین سر کاتر به طور ناهموار آسیاب شده است.

4. وزن تیغه اره را اندازه گیری کنید.

هرچه تیغ اره الماسی سنگین تر و ضخیم تر باشد بهتر است، زیرا اگر تیغ اره سنگین باشد، هر چه نیروی اینرسی در حین برش بیشتر باشد، برش پایدارتر است. به طور کلی، تیغه اره الماس 350 میلی متری باید حدود 2 کیلوگرم باشد و تیغه اره الماس 400 میلی متر باید حدود 3 کیلوگرم باشد.

5. سختی زیرلایه را بررسی کنید.

هرچه سختی زیرلایه بیشتر باشد، احتمال تغییر شکل آن کمتر است. بنابراین، اینکه آیا سختی زیرلایه مطابق با استاندارد باشد، مستقیماً بر کیفیت تیغه اره در حین جوشکاری یا برش تأثیر می گذارد. پس از اینکه بدنه پایه به تیغ اره تبدیل شد، تیغه اره خوبی است.